Του Χαράλαμπου Οικονόμου
Το ανώνυμο πλήθος προχωρεί σιωπηλό
τη Γη της επαγγελίας ζητάει,
ο δρόμος μακρύς και σκληρός
το ζητούμενο είναι ο στόχος.
ΑΞΙΟΙ – ΙΣΑΞΙΟΙ – ΑΝΑΞΙΟΙ
Πυγολαμπίδες οι άνθρωποι περιφέρονται
σαγηνευτικά στους γραφικούς ονειρότοπους.
Ω επουράνιε άρχοντα γιατί λοιδορείς
το ταπεινό ποίμνιό σου;
Τα δεισιδαίμονα τέκνα σου θα υποδαυλίσουν
ξανά την πνιγηρή θλίψη τους.
Θρηνωδίες και εκλάμψεις, από το αδηφάγο
πλήθος, ως την μεγάλη ώρα.
Δαιμονολατρικές θρησκείες χάσκοντας
και αιμορροώντας θα απαγγέλουν
λογίσκους και ιδεογραφήματα.
Με κατανυκτικό ύφος και ζέση,
οι άτεκτοι αλαζόνες, θα υποδαυλίσουν
εμφατικά την ψυχή.
Πανάρχαιε άρχοντα των φτερωτών
ίππων, μέριασε τώρα, στην δόξα μπροστά.
Τα αλαβάστρινα δόρατα στον ήλιο
χρυσίζουν, σκορπώντας τον όλεθρο,
προς τους θνητούς.
Κι εσένα λυρικέ της Αρχαιότητας,
σε έχουμε πάλι ανάγκη, να εκφωνήσεις
ποιήματα δοξαστικά.
ΑΞΙΟΙ – ΙΣΑΞΙΟΙ – ΑΝΤΑΞΙΟΙ
